Czasami jest tak, że pomimo wspaniałego życia jakie masz, przychodzi moment, że brakuje Ci tlenu. Wtedy jakaś siła pcha Cię, ciągnie za włosy, szarpie za ręce i każe Ci pobiec na czterech łapach złapać życiodajny oddech.
Ja mój oddech znalazłam podczas dwudniowej wędrówki po górach. Bez męża, bez dziecka, ale w towarzystwie serdecznej koleżanki. Kobiety mają niezwykłą moc. Zbyt często zapominamy, że możemy wymieniać się energią, która daje nowe pokłady siły.
Drogie Siostry, pamiętajcie o oddechu.
Gdy ja poszukiwałam swojego, Góry zdecydowanie mi sprzyjały.
…
 |
| Warto wstać skoro świt, żeby zobaczyć wschód słońca pośród zaśnieżonych choinek. |
…
…
 |
| Na tę okoliczność miałam nawet specjalną czapkę 😉 fot. Through the Nature
… |
…
 |
| fot. Through the Nature
|
…
…
…
…
…
LINKI:
Przepięknie… oddechu mi trzeba, zdecydowanie.
Zatem życzę sił w jego odnajdywaniu ❤
O rany… Aż chce tam wrócić. To jest wspaniałe!!! Zazdroszczę, bo u nas wschód słońca to widać o 10 jak się wzniesie ponad smog… Karkonosze zimą. To już wiem co będziemy robić za rok 🙂
W samej Jeleniej też niestety jest smogowy mordor, ale gdy się pójdzie w góry… Magia 😊 przyjeżdżajcie koniecznie 😘
Och pospacerować znów po górach…. nie mogę się doczekać…